Het komt meer en meer in het nieuws: collega’s en lokale besturen trekken aan de alarmbel. Ik ben als schepen van Financiën, samen met het volledige managementteam van Dilbeek, al maanden bezig met het meerjarenplan 2026-2031. Dit MJP moeten we “in evenwicht” bezorgen aan de toezichthouder. Dat wil zeggen dat we op jaarbasis een positief saldo moeten vertonen voor elk jaar en dat de autofinancieringsmarge in 2031 positief moet zijn.
Dit laatste betekent dat we moeten aantonen dat we de leningen kunnen afbetalen die we in de voorbije zes jaar hebben aangegaan. Wat tijdens deze maandenlange evenwichtsoefening opvalt, is dat de overheid een pak verantwoordelijkheden naar de lokale besturen overhevelt, terwijl de inkomsten van de gemeenten verkleinen. De taxshift zorgt voor minder belastinginkomsten, de pensioenen van statutairen moeten we volledig zelf betalen, de grootstedelijke steun wordt ingekort, en dat zijn maar enkele voorbeelden.
Om de rekeningen op orde te houden, heeft een gemeente dan twee keuzes: kosten besparen of inkomsten verhogen. Kosten besparen betekent ingrijpen in de dienstverlening, of belastingen verhogen. Laat dat laatste nu net niet de bedoeling zijn. Wat je nationaal dus meer overhoudt, zou je via de lokale personenbelasting opnieuw moeten bijbetalen.
Het is een uiterst moeilijke oefening, dat merken we. Binnenkort moeten we ons definitieve voorstel op tafel leggen en dus knopen doorhakken. Maar dat de “rek” er voor de lokale besturen uit is, is duidelijk.
Het is in elke gemeente trekken en sleuren om oplossingen te vinden die de burger het minst treffen. Plezant is anders.Marc Willen, Schepen van Financiën en Begroting
Binnenkort hoor je hoe Dilbeek het zal aanpakken.
